هو إقبال ابن الشیخ نور محمد، كان أبوه یكنى بالشیخ تتهو أی الشیخ ذی الحلقة بالأنف ولد فی سیالكوت ـ إحدى مدن البنجاب الغربیة ولد فی الثالث من ذی القعدة 1294هـ الموافق 9 تشرین ثانی نوفمبر 1877م وهو المولود الثانی من الذكور.
أصل إقبال یعود إلى أسرة برهمیة؛ حیث كان أسلافه ینتمون إلى جماعة محترمة من الیاندبت فی كشمیر، واعتنق الإسلام أحد أجداده فی عهد السلطان زین العابدین بادشاه (1421 ـ 1473م). قبل حكم الملك المغولی الشهیر (أكبر) ونزح جد اقبال إلى سیالكوت التی نشأ فیها اقبال ودرس اللغة الفارسیة والعربیة إلى جانب لغته الأردیة، رحل اقبال إلى أوروبا وحصل على درجة الدكتواره من جامعة میونخ فی ألمانیا، وعاد إلى وطنه ولم یشعر الا انه خلق للأدب الرفیع والشعر البدیع وكان وثیق الصلة بأحداث المجتمع الهندی حتى أصبح رئیسا لحزب العصبة الإسلامیة فی الهند ثم العضو البارز فی مؤتمر الله أباد التاریخی حیث نادى بضرورة انفصال المسلمین عن الهندوس ورأى تأسیس دولة إسلامیة اقترح لها اسم باكستان، توفی اقبال 1938 بعد ان ملأ الاّفاق بشعره البلیغ وفلسفته العالیة
رحلته فی طلب العلم

شاعر نوكلاسیك معاصر مصرى. نام كامل او محمد حافظ‌بن ابراهیم فهمى است. وى در حدود 1289 در یك كشتى مسكونى (ذهبیة) در ساحل رود نیل، كنار شهر دیروط، به دنیا آمد. پدرش مهندسى مصرى و مادرش ترك‌تبار بود و هر دو در آن كشتى زندگى می‌كردند (حافظ ابراهیم، مقدمه احمدامین، ص 53، 56؛ نیز رجوع کنید به جندى، ص 15ـ 16؛ فاخورى، ص 136).

حافظ ابراهیم در چهار سالگى پدرش را از دست داد و همراه مادر به قاهره نزد دایی‌اش رفت و تحت كفالت او قرار گرفت. در آنجا، به‌رغم تنگى معیشت، توانست تحصیلات ابتدایى و بخشى از مقطع دبیرستان را بگذراند، كه در آن دوره موفقیت كمى نبود (حافظ ابراهیم، همان مقدمه، ص 57؛ بروگمن، ص 45).

طلع الجواهری علی القرن العشرین من بیت أسواره الدین وأعمدته العلم والأدب. هذا الشاعر، الثائر، العاشق، الجوال، أنشد ما یقارب عشرین ألف بیتاً بعد أن صال وجال، وكابد وناضل، ونفى وتشرد، عاقر الخمرة، غازل النساء وجاب البلاد. فهو جامع للأضداد یعنی کان المتنبی تارة، والبحتری تارة أخرى، و أبو العلاء مرة، وأبو نواس مرة أخرى؛ عمر بن أبی ربیعة مرة، والشریف الرضی أخرى. نحن من خلال البحث سنتطرق الى جوانب من شخصیته من خلال أغراضه الشعریة التى حصرناها فی:

1- المدح: مدَحَ الجواهری الكثیرین فلم یكن یهدف من ورائه مطامع مادیة أو مواقع اجتماعیة بل یخرج الى آفاق خارج الممدوح، أو یقصد افادة الممدوح وتحذیره أو توجیهه بالوجه الذی یریده.

2- الرثاء: فقد أجاد فیه وأغلبه یتخذ طابعاً سیاسیاً تهكمیاً، أو انتقاداً .

3- الوصف: انه مارس الوصف ورسم صور النهر والنخیل والشواطى‏ء والجبال فقدم لوحات زاهیة فی سماء الشعر العربی.

4- الشعر السیاسی: یعتبر الغرض الاكبر حجماً فی دیوانه، فالسیاسة فی مذهبه لا تعنی سوى، الخوض فی غمار الأحداث التی ترتبط بمصیر الجمیع.

5- الغزل: له وجهة نظر خاص، تختص به فی نظراته للمرأة. رغم ان غزله المكشوف أثار ضجةً، و جدلاً وتساؤلاً كثیرة، فلقد كان یكمن وراءه بواعث ودوافع.

أی طرطرا ، تطرطری .. تقدمی ، تأخری
تشیعی ، تسننی .. تهودی ، تنصری
تكردی ، تعربی .. تهاتری بالعنصر
تعممی ، تبرنطی .. تعقلی ، تسدری
تزیدی ، تزبدی .. تعنزی ، تشمری
فی زمن الذرّ إلى بداوة تقهقری

         نشأ فی أسرة كریمة یشتغل معظم أفرادها بالقضاء، وتعود بجذورها الأولى إلى "عمر بن الخطاب" رضی الله عنه.
        تلقى "الرافعی" تعلیمه الابتدائی ولم یستكمل تعلیمه الثانوی بسبب الصمم الذی أصاب أذنیه.
        استكمل "الرافعی" ثقافته بالعكوف على مكتبة أبیه الغَنیَّة بأُمِّهات كتب التراث.
        عمِلَ "الرافعی" فی وظیفة صغیرة كاتبًا بالمحاكم حتى وفاته.
        بدأ "الرافعی" حیاته الأدبیة شاعرًا، وأصدر         دیوانًا من ثلاثة أجزاء، ثم اتجه إلى النثر.

         اشتهر "الرافعی" بكتاباته الوجدانیة العمیقة، التی تصف وتحلل أنبل المشاعر الإنسانیة، مثل: المساكین، ورسائل الأحزان، وأوراق الورد.

        عُرِف "الرافعی" بحملاته الضاریة على الداعین إلى الثقافة الغربیة والتحلل من العروبة والدین.

        دخل "الرافعی" معركتین مع "العقاد" و"طه حسین"، وهما مِنْ أشهر المعارك العربیة فی الأدب المعاصر.

        یُعَد "الرافعی" رائد الأدب الإسلامی الملتزم، وصاحب مدرسة أدبیة متمیزة.

هو ناصیف بن عبد الله بن جنبلاط الیازجی، ولد عام 1800 فی قریة كفرشیما فی لبنان. كانت أسرته فی بدایة القرن السابع عشر تقطن قرى حوران فهاجر أفراد منها إلى مدینة حمص وراحوا یكتبون للولاة والحكام فأطلق علیهم اسم الكاتب وهو بالتركیة (الیازجی). وفی أواخر القرن السابع عشر هاجر أفراد من هذه الأسرة الكبیرة إلى غربی لبنان وعلى رأسهم (سعد الیازجی)، فأصبح كاتباً للأمیر (أحمد المعنی) آخر حاكم للبنان من المعنیین، ونال حظوة عنده فلقبه (بالشیخ) لوجاهته وعلمه، وأصبح هذه اللقب یدور مع أفراد الأسرة. خلال القرن الثامن عشر كتب آل الیازجی للأمراء الأرسلانیین والشهابیین. وكان عبد الله الیازجی والد ناصیف كاتباً للأمیر حیدر الشهابی فی قریة كفرشیما، كما كان طبیباً على مذهب ابن سینا، وكان یحب الأدب ویمیل إلیه.

            لطفا به ادامه مطلب بروید

                                  المدارس النحویة_شوقی ضیف.pdf in  

به ادامه مطلب بروید

یکی از مشکلات علاقه مندان به یادگیری لهجه های عامیانه عربی کمبود فرهنگ لغتهایی است که معنای کلمات عامیانه و محلی را توضیح دهد. به همین خاطر سعی خواهم کرد که دیکشنری های ساخته شده برای لهجه های عامیانه عربی را یافته و در وبلاگ قرار دهم. اول از لهجه محبوب مصری که زیبایی های خاص خودش رو دارد آغاز می کنم.   قاموس سقراط سیبرو یک دیکشنری جامع و کامل برای کلمات مورد استفاده در لهجه عامیانه مصری است. این قاموس علاوه بر کلمات لهجه دارجه مصری، کلمات فصیحی را هم که در این لهجه مورد استفاده قرار می گیرد در خود دارد و آنها را به زبان انگلیسی توضیح داده است. کسانی که با زبان انگلیسی آشنایی دارند در استفاده از این کتاب مشکلی نخواهند داشت ولی بقیه باید در کنار این کتاب از یک دیکشنری انگلیسی- فارسی هم برای دانستن معنای کلمات انگلیسی استفاده کنند.  از قابلیتهای مفید این کتاب در کنار جامع بودن آن، توضیح نحوه تلفظ  کلمات در لهجه مصری است که در برابر هر کلمه نوشته شده است.  فرمت فایل کتاب پی دی اف (pdf) و حجم آن 17 مگابایت است.

•  عنوان الكتاب: جواهر البلاغة في المعاني والبيان والبديع
•  المؤلف: السيد أحمد الهاشمي
•  تاريخ الإضافة: 15 / 10 / 2008
•  شوهد: 6666 مرة
•  التحميل المباشر: اضغط هنا

دانلود نمونه سوالات دانشگاه

نمونه سوال ادب سیاسی در اسلام

رشته : زبان و ادبیات عرب

دانلود نمونه سوالات دانشگاه

نمونه سوال ادبیات تطبیقی

رشته : زبان و ادبیات عرب

دانلود نمونه سوالات دانشگاه

نمونه سوال عربی مقدماتی

رشته : زبان و ادبیات عرب

دانلود نمونه سوالات دانشگاه

نمونه سوال عروض قافیه

رشته : زبان و ادبیات عرب

دانلود نمونه سوالات دانشگاه

نمونه سوال آزمایشگاه۳

رشته : زبان و ادبیات عرب

دانلود نمونه سوالات دانشگاه

نمونه سوال آزمایشگاه۱

رشته : زبان و ادبیات عرب